Çok yakın bir zamanda anne yarımı kaybettim.Canım teyzem melek oldu.Ölüm deniyor bu kaybedilişin adına aslında tek kelimeye sığmayacak bir çok anlam var içinde. Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için bir metod vardı içinde.. Deniyor ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün"... Cümleyi ilk okuduğunuzda çarpılmış gibi oluyorsunuz değil mi ? Ben normalde çok melankolik değilim. Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemizi tavsiye ediyorum ... Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın... " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız... O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün... Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin... Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç çaresizliğini yaşayın... Bırakın canınız yansın, bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz... Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi... Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini... Akıllarından ve yüreklerinden geçen cümleleri hayal edin... Şimdi yazımı okumaya devam etmeden bırakın bir kenara ve gözlerinizi kapatıp aynen düşünmeye başlayın ... Ben düşündüm Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine... Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini... Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı... Görüyordum işte "anneeee ..." diye ağlayan biricik oğlumu... Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan... Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu,o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla... Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını... Kardeşlerim, akrabalarım "çok erken gitti, doyamadı oğluna.." diyordu acıyan ses tonlarıyla... Ve dostlarım... Onlar da şaşkındı... Bazısı "daha dün birlikteydik, nasıl olur.." diyordu... Sonra anladım ölümün ne anlatmak istediğini .Bunları seyredip onlara "hayır ölmedim, burdayım.." demek istedim hayal olduğunu unutup... Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide... Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istedim ... Ben almam gereken dersi ve mesajı aldım .Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum... Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik.. "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini bilmek lazım “ Lafı çok uzattım farkındayım... Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek kadar girintili çıkıntılı... Ben bu yazı ile kurduğum o hayalle,canımın tüm yanmasına rağmen YENİDEN DOĞDUM... Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim... Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş, oyun perde demişti... Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı... Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını getirirseniz buna değer bence... Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim... Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın... LÜTFEN ARADA BİR, BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN,DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN... Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yüce Allah' tan başka bilen yok... İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın,azığınızı hazırlayın,ertelemeyin... Sizi sevenlere ve sevdiklerinize daha fazla zaman ayırın... İki aydır gitmeyi ertelediğim canım teyzemi göremedim öpemedim koklayamadım .Ona olan son görevimi bile yerine getiremedim yüreğim yanıyor … Bilerek - bilmeyerek kırdığınız kalpleri tamir edin... bu dünyadaki en büyük acı sevdiğinizi acı çekerken görmekmiş canım annemmm en yakın dostunu yoldaşını kaybetti onun acısını ve anne yarımın acısını yüreğimde hissetmek çok büyük bir acı … unutmadan bir de şükredin ; VERDİĞİ-VERMEDİĞİ,ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN, TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN,HAMD EDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A “MEKANIN CENNET OLSUN GÜZEL TEYZEM”