8 Mart Dünya Kadınlar Gününde bir şiirimi paylaşmak istedim. Aslında hayat öyle dışardan görüldüğü gibi değil Kadınların gerçek yaşantısında neler çektiğini dizelerimde dile getirmek istedim. SATILMIŞ KADINLAR Basit ciklette dahi, reklamlarda araç o Sanki bir meta gibi, hep satılmış kadınlar Kolundan tutularak, gecenin yarısından Sokağın ortasına, bak atılmış kadınlar. “Saçı uzun aklı kıt”, her zaman böyle denmiş Oysa o fendi ile, erkeğini hep yenmiş Küçücük suç işlese, utanmış birden sinmiş Adeta kelle gibi, hep ütülmüş kadınlar. Mutlak bir itaate, o her zaman zorlanmış Bazen gazaba gelmiş, içi yanmış korlanmış Eşleri tarafından, gece gündüz horlanmış Nerdeyse cariyeyle bir tutulmuş kadınlar. Oysa kadın dediğin, bir erkeğin sılası Çocuklarla birlikte, hem süsü hem cilası Çoğu zaman yuvada, olmuş evin kölesi Köyde, kırsal kesimde, hep itilmiş kadınlar. Her çileye katlanmış, daima dişin sıkmış Öyle anlar olmuş ki, yaşamaktan da bıkmış Annelik yönü değil, dişilik öne çıkmış Sadece bir renk için, o bakılmış kadınlar. O hayatı boyunca, haram lokma yutmamış Ne vakit ki söz verse, eşi sözün tutmamış O daima kaybetmiş, hiçbir zaman utmamış Kimle oyun oynasa, hep unutulmuş kadınlar. Kocası tarafından, silah ile taranmış Oysa onlar eşini, sevgiyle sararmış Bir zamanlar öyle ki, kadında ruh aranmış Sürüye koyun gibi, hep katılmış kadınlar. Bağrına taş bağlamış, arşa çıkmış çilesi Hayalleri suya düşmüş, hep boş kalmış filesi Ayağın altı cennet, elleri öpülesi Sevgiyle bakma varken, kaş çatılmış kadınlar. Leyla şahin GEVREK (2012)