Zaman en çok 'da duygularımıza vurdu darbeyi... Birbirimizi sevmeyi, büyüğümüzü saymayı unutmuş gibiyiz. Edep, hürmet yerle yeksan olmuş durumda. Ucuz aşk romanlarında kaldı sevdalarımız... Çekingen kızlarımız, mahcup delikanlılarımız, çocukluğumuzda dinlediğimiz bir masalın başkahramanları gibi geçmişe ait yerini aldı tozlu albüm arasında’ ki hafızalarımızda… "Elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak" diyen, bizi ölümsüz aşka inandıran şarkılar yerini, "Gencim, güzelim seni üzerim diyen, şarkılara bıraktı. Mutluluğun formülü bir sen, bir ben, bir de bebek olmamalıydı sadece... Güven olmalıydı insanların yüzünde sahte maskeler yerine... Komşun aç iken tok yatmamalıydı derdi insanlığın efendisi ve eklerdi evlerdeki büyüklerinizin hürmetine rızkınız bereketleniyor. Büyüklerimizden öğrendik misafirin 10 rızıkla gelip 9 unu bıraktığını. Yalakalıkta’ki sınırsızlık sarmış etrafımızı makam mevki yerlerinde Ankara’daki dayının tecellisi olmuş. Diziler başlamış sıradan göstermeye birbirini aldatanları ve bir anda fırlamış dinden uzak din adamları nur yüzlü göstermeye çalışıldığı sanal alemde... Seçimden seçime sorulur olmuş vatandaşın hatırı göstermelik iki tatlı söz bir tebessüm ve fakirin sofrasında poz verilir olunmuş... Yaşanan ekonomik krizi fırsata çevirme sanatı denilir olmuş kendi halkını kazıklayanların kar yaptığını sananlar tarafından... Zam rüzgarı tufana dönüşmüş geçim derdini düşünenlerin dünyasında   bir taraftan kuru soğana muhtaç olurken yiğit diğer taraftan bir anda zenginler türemiş piyasaya… Ve her zamanki  gibi şükretmeyi öğetmiş hocalar… Eğitimde trafikte yaşana bilir şehirler arasın da hep geri vites yapmışız patinaj çekerek... Sanırım söylenecek fazla söz kalmadı Gastronomi şehri adı altında baklavanın başkenti ’nde fıstığın anavatanın ’da yaşayıp ta evine baklava fıstık alamayanları, ve  bir nohut dürümünü 20 TL satıldığını gördüğümde bağıra bağıra susmaktan başka bir şey kalmadığını anladım...