Bir kadının rahminde büyüyorsun. Göğsünden beslenip nefes alıyorsun. şefkatiyle ve emeğiyle gelişiyorsun. Sevgisiyle hayatta kalıyorsun. Büyüyünce bir kadına aşık oluyorsun. Onun sevgisiyle mutlu oluyor huzur buluyorsun. Bir ev kadınsız olunca, ev olmaktan çıkıyor. Bir kadının yardımıyla babalık duygusunu yaşıyor olgunlaşıyorsun… Bir kadın sayesinde aile oluyorsun. Yaşlanınca yine bir kadının bakımına muhtaç kalıyorsun. Tüm bunlara rağmen yine de kadına şiddet uyguluyorsun. Onu, yeri geldiğinde ikinci sınıf ilan ediyorsun. Toplumda yerini teslim etmiyorsun. Hiç oturup düşündün mü bu nasıl bir nankörlüktür… Bir kadın öldürüldüğünde, kadını suçlamak için sebepler arıyorsun. Bir kadına şiddet uyguladığında, hele bir sor o kadın ne yapmış ki, diyerek geçiştiriyorsun. Hiç oturup düşündün mü bu nasıl insanlıktır diye. Kadın erkeğin iğe kemiğinden yaratılmıştır’ki erkek onu kollasın korusun sahiplensin diye. Cennetin ayaklarına serildiği annelerimiz ’de bir kadın olduğu unutulmamalıdır... Kadınlarımız sadece kadınlar günün de , anneler gününde veya 14 şubat sevgililer gününde hatırlanmamalıdır… Bir çiçekle bir gün yüzünü güldürüp bir yıl hor görülmemelidir. Kadınlarımıza değer verelim sahip çıkalım kadınlarımız toplumda olması gereken yerde tutalım. Saygı duyalım onlara her zaman özel olduklarını hatırlatalım. Onlar olmadan hayatın anlamsız olduğunu hatırlatalım ve bilelim ki her başarılı erkeğin arkasında değil yanındadır kadınlarımız…