“Ey iman edenler! 

Allah’a karşı gelmekten sakınmanız için oruç, 

sizden öncekilere farz kılındığı gibi, size de farz kılındı.” 

(Bakara Sûresi 183)

“Orucun ekmeli -en mükemmeli- ise, mi‘de gibi bütün duyguları, 

gözü, kulağı, kalbi, hayâli, 

fikri gibi cihâzât-ı insâniyeye dahi bir nevi‘ oruç tutturmaktır. 

Yani muharremâttan -haram şeylerden-, 

mâlâyâniyâttan -lüzumsuz şeylerden- çekmek 

ve her birisine mahsus ubûdiyete -kulluğa)- sevk etmektir. 

Meselâ, dilini yalandan, gıybetten ve galiz –kaba- ta‘birlerden 

ayırmakla ona oruç tutturmak 

ve o lisânı, tilâvet-i Kur’ân -Kur’ân okuma- ve zikir ve tesbih ve salavât 

ve istiğfar gibi şeylerle meşgûl etmek (...) gibi 

sâir cihâzâta da bir nevi‘ oruç tutturmaktır!..” 

(Mektûbât, 29. Mektûb, 252)