Her yıl 24 Kasım geldiğinde çiçekler hazırlanır, süslü cümleler havada uçuşur, “başöğretmen” Mustafa Kemal Atatürk’ün mirası hatırlanır. Fakat ben bu yıl, sadece kutlama kelimelerinin değil, Türkiye’nin geleceğini dokuyan o görünmez emeğin biraz daha gür duyulmasını istiyorum.

Öğretmenlik…

Bir meslekten çok daha fazlası.

Bir çocuğun yüreğine ilk dokunuş, ilk ışık, ilk yön.

Bir ülkenin sessizce yazılan kaderi.

Ama ne yazık ki yıllardır bu ülkede öğretmenlik hâlâ hak ettiği değeri tam anlamıyla bulamayan bir meslek. Sözleşmeli–kadrolu ayrımıyla, atama bekleyen yüz binlerce gençle, kalabalık sınıflarda sesini duyurmaya çalışan idealist insanlarla dolu bir büyük emek hikâyesi… Her gün umutla sınıfa girip, imkânsızlıklar içinde mucize üretmeye çalışan bir nesil.

Ben bugün, çiçeklerin en güzeliyle değil; onların alın terine, sabrına, direncine bir selam vermek istiyorum.

Öğretmen, yalnızca ders anlatmaz.

Bir çocuğun özgüvenini inşa eder.

Eve aç dönen bir öğrenciyi fark eder.

Kırılan bir kalbi onarır.

Bazen annedir, bazen babadır, bazen de dünyayı değiştirecek tek cümleyi söyleyen kişidir.

Ve tüm bu büyük yükün karşılığında tek beklentileri şudur:

“Yaptığım işe değer verilsin.”

Öğretmenler Günü’nü kutlamak, aslında bir ülkenin kendi geleceğine teşekkür etmesidir. Çünkü o sıralarda büyüyen her çocuk, bir öğretmenin sabrıyla şekillenir.

Bugün tüm öğretmenlere seslenmek istiyorum:

Çocuklarımızın kalbine dokunan elleriniz hiç yorulmasın.

Gözlerinizdeki ışık sönmesin.

Bu ülke size çok şey borçlu.

Ve biz yetişkinlere düşen de şudur:

Öğretmene sadece bir gün değil, her gün sahip çıkmak.

Hak ettikleri çalışma koşullarını, saygıyı ve güveni teslim etmek.

Başöğretmen Atatürk’ün dediği gibi:

“Öğretmenler, yeni nesil sizin eseriniz olacaktır.”

İyi ki varsınız.

Ülkenin gerçek kahramanları, çocuklarımızın yolunu aydınlatan sessiz yıldızlar…

24 Kasım Öğretmenler Günü kutlu olsun.

#ÖğretmenlerGünü